• De World Health Assembly (WHA) is het besluitvormende orgaan van de WHO.
• De leden van de WHA komen gewoonlijk elk jaar in mei bijeen in Genève in het Paleis der Naties, waar het hoofdkwartier van de WHO is gevestigd.
• In de PDF die u hier kunt downloaden staan de delegaties van alle lidstaten en de “relevante belanghebbenden” die een “plaats aan tafel” mogen hebben tijdens de 76e Wereldgezondheidsvergadering van 21 mei tot 30 mei 2023.
• De bevolking kent deze personen vaak niet eens, terwijl zij het lot van de wereldbevolking bepalen.
• Zij stemden op de 75 WHA-vergadering voor het (gedeeltelijk) aannemen van de wijzigingen aan de International Health Regulations, betekent dat de WHO veel meer macht heeft gekregen ten koste van de vrijheden en grondrechten van de wereldbevolking.

• Het is ons nog niet duidelijk hoe de procedure om te stemmen verloopt.
• Ernst Kuipers is de hoofd gedelegeerde van Nederland.
• Kan een minister van een democratisch land vóór wijzigingen van de IHR stemmen
  die grondrechten aantasten?!
• Het is niet duidelijk wie de andere personen zijn en wat hun rol is in het
  geheel.
• De media zwijgen als het graf.

Op 7-11-23 plaatst Tedrod Gebreyesus deze tweet:

Amid increasingly complex and connected threats, from pandemics and climate change to conflicts, the #Netherlands remains an essential supporter of @WHO and global public health.

I was pleased to sign today a new partnership agreement with @MinisterVWS Kuipers in support of… pic.twitter.com/Grhhah0ag7

— Tedros Adhanom Ghebreyesus (@DrTedros) November 6, 2023

#StopTheTreaty

1. De WHO wil haar macht drastisch uitbreiden

Het voorgestelde “Pandemie Verdrag” is de poging van de Wereldgezondheidsorganisatie om de 194 lidstaten ervan te overtuigen in te stemmen met het overdragen van hun nationale soevereiniteit aan de WHO. Dit zou gaan via een juridisch bindend verdrag dat veel meer macht aan de WHO zou geven.

De WHO heeft een document van 32 bladzijden gepubliceerd dat zij het “Conceptual Zero Draft” noemt en op bladzijden 10, 13 en 22 maakt de WHO heel duidelijk dat het doel van het document is om de centrale rol van de WHO te erkennen bij de preventie, de paraatheid, de respons op, en het herstel van toekomstige pandemieën. Zij wil de leidende en coördinerende autoriteit zijn op het gebied van wereldwijde gezondheid en zij wil mondiaal bestuur voeren over alle nationale gezondheidssystemen.

Het is duidelijk dat de acties van de WHO erop wijzen dat deze niet gericht zijn op de gezondheid van mensen. In plaats daarvan zijn ze gericht op het doorsluizen van miljarden dollars voor het opbouwen van gezondheidssystemen. Hun ware doel is het helpen financieren en opbouwen van het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency Industrial Complex” (PHEIC). Dit gebeurt door fondsen via vriendjeskapitalisme door te sluizen naar bedrijven die profiteren van het afkondigen van ‘Public Health Emergencies of International Concern’ en de angstzaaierij die natuurlijk volgt op zulke noodverklaringen.

2. Het creëren van een geheel nieuwe bureaucratie (COP)

Om de groei van het Pharmaceutical Hospital Emergency Industrial Complex (PHEIC) te vergemakkelijken, zou de WHO een geheel nieuwe bureaucratie in het leven roepen. Dit wordt omschreven in artikel 19 van het ‘Conceptual Zero Draft’ van het voorgestelde ‘Pandemie Verdrag’. Het zou een bestuursorgaan worden dat bestaat uit een ‘Conferentie van de Partijen’ (COP), en vergelijkbaar is met het systeem dat de discussie over klimaatverandering heeft beheerst. Alleen landen die het verdrag ondertekenen en aannemen zouden lid worden van de Conferentie der Partijen. Zij zouden worden geleid door de functionarissen van de partijen, waaronder twee voorzitters en vier vice-voorzitters. Er zou ook een ‘Extended Conference of the Parties’ (E-COP) zijn, waaraan “relevante belanghebbenden” zoals de Bill & Melinda Gates Foundation en anderen zouden deelnemen, op voorwaarde dat dit door een tweederde meerderheid van de Conferentie van de Partijen wordt goedgekeurd.

3. De WHO streeft naar een budget van tientallen miljarden

Deze toch al enorme bureaucratie streeft naar een jaarlijks budget dat vele malen groter is dan het huidige totale budget van de WHO. Hoewel de conferentie van de partijen (COP) bij het voorgestelde Pandemieverdrag verbonden zou zijn met de WHO, zou zij hier ook onafhankelijk van opereren.

In artikel 18 van het Conceptueel Nul Ontwerp van het voorgestelde Pandemieverdrag wordt gesproken over de wens van duurzame en voorspelbare financiering. Het streven is samenwerking tussen de gezondheidssector, de financiële sector en de particuliere sector en het instellen van nieuwe internationale mechanismen om een stabiele financieringsbron op mondiaal, regionaal en nationaal niveau te waarborgen.

Eén van de dingen die absoluut ontbreken in het voorgestelde Pandemieverdrag is enige discussie over de wijze waarop besluiten zullen worden genomen over de besteding van al deze miljarden dollars. Het zou in wezen een enorme financiële snoepwinkel oprichten waarmee de bureaucraten van de WHO de productiemiddelen van het “Pharmaceutical Hospital Emergency Industrial Complex” zouden controleren.

4. Uitbreiding van de censuur

Artikel 16 van het Conceptual Zero Draft zou in wezen een ministerie van Waarheid oprichten dat de WHO de bevoegdheid zou geven om de gedragsbarrières en de drijfveren voor het naleven van volksgezondheidsmaatregelen te bestuderen. De WHO zou de bevoegdheid krijgen om sociale media te analyseren, om mis- en desinformatie op te sporen en deze met hun eigen propaganda te bestrijden. Ze willen miljarden dollars om hen in staat te stellen het vrije woord, de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen, omdat ze weten dat hun aanbevelingen en richtlijnen de ware toets van wetenschappelijk onderzoek niet kunnen doorstaan. En ze willen niet dat hun dictaten worden bekritiseerd door publiek commentaar.

5. Versnelde goedkeuring van geneesmiddelen en injecties

In artikel 7(2)(b) is het heel duidelijk dat zij willen dat regelgevende instanties in landen over de hele wereld de snelheid waarmee nieuwe medicijnen en injectables (“vacins”) worden toegelaten en goedgekeurd, versnellen. Alsof de ramp die is veroorzaakt door de snelle goedkeuring van de COVID-19 injecties nog niet erg genoeg is, willen zij het proces waarmee producten worden goedgekeurd en op de markt worden gebracht drastisch opvoeren.

6. Steun voor onderzoek naar de werking

In plaats van te verbieden wat wel eens de grootste bedreiging voor de overleving van de mensheid op aarde zou kunnen zijn, tracht artikel 8 van het Conceptual Zero Draft er juist voor te zorgen dat de voorgestelde maatregelen geen onnodige administratieve belemmeringen voor ‘gain-of-function’-onderzoek opwerpen. We moeten gain-of-function-onderzoek onmiddellijk volledig verbieden, en juist NIET beschermen tegen “onnodige administratieve belemmeringen”.

7. Meer en meer Tabletop Exercises (Simulaties)

Artikel 12 van het Conceptual Zero Draft vraagt om meer financiering voor wat bekend staat als tabletop-oefeningen of simulaties, zoals Agenda 201 of de meer recente simulatie die te vinden is op CatastrophicContagion.com. De WHO wil dat landen over de hele wereld miljarden dollars uitgeven aan biologische oorlogsspelletjes in plaats van dat geld te besteden aan zaken die de gezondheid van de bevolking daadwerkelijk zouden verbeteren.

8. Streven naar implementatie van het concept van ‘One Health’ (één gezondheidszorg)

Artikel 17 van het Conceptual Zero Draft zou een complex systeem invoeren dat bekend staat als “One-Health”. Hiermee zou de controle over de gezondheid van mensen, huisdieren, landbouwhuisdieren, wilde dieren, de gezondheid van landbouwplanten en de algemene gezondheid van de natuurlijke omgeving strikt worden gecontroleerd. Kortom, ze willen controle hebben over elk aspect van al het leven.

9. De ‘gehele overheid en de gehele samenleving’-aanpak

De ‘whole-of-government and whole-of-society approach’ zou de autoriteit en macht geven aan elke overheidsinstantie en elke NGO (niet-gouvernementele organisatie) om alle aspecten van al het leven te beheersen. Hun lange termijn doel is volledige, totalitaire, dictatoriale controle over elk aspect van het leven op de planeet.

10. Wereldwijde beoordelingssysteem om toezicht te houden op de gezondheidszorg

In artikel 12 en in artikel 20 van het Conceptuele Nul Ontwerp van het voorgestelde Pandemieverdrag wordt opgeroepen tot een mondiaal toetsingsmechanisme waarbij de WHO zich actief bemoeit met de manier waarop individuele, soevereine naties hun gezondheidszorg onderhouden en structureren. De toezichts-mechanismen in artikel 20 geven geen duidelijke omschrijving van de maatstaven of criteria op basis waarvan de toetsing van de naleving zou plaatsvinden. Deze details zouden worden overgelaten aan de eerste vergadering van de Conferentie der Partijen, die pas zou plaatsvinden lang nadat het voorgestelde Pandemieverdrag is goedgekeurd en in werking is getreden. Het zou de mogelijkheid omvatten om de voortgang van het land bij de naleving van het verdrag te controleren. Het indienen van periodieke verslagen en evaluaties zou worden geëist om aan de hand hiervan corrigerende maatregelen en acties voor te stellen, evenals advies en “ondersteuning” van de WHO. Hoewel economische sancties niet specifiek worden genoemd, worden ze ook niet uitgesloten.

Dit zijn slechts tien redenen waarom Wij, het Volk van de Wereld, het Pandemieverdrag (Pandemic Treaty) moeten tegenhouden (#StopTheTreaty’).

Nu zal ik (James Roguski) de voorgestelde wijzigingen van de International Health Regulations (IHR) bespreken. Hoewel het voorgestelde Pandemie Verdrag zeer verontrustend is en het zeer belangrijk om hier aandacht aan te besteden, heb ik eerlijk gezegd het gevoel dat de amendementen (wijzigingen) op de Internationale Gezondheidsregeling een veel acutere en directere bedreiging vormen voor de soevereiniteit van elke natie en de rechten en vrijheden van elke persoon op aarde.

#StopTheAmendments

11. Het schrappen van de woorden ‘respect voor waardigheid’, ‘mensenrechten’ en ‘fundamentele vrijheden’.

De meest in het oog springende en weerzinwekkende voorgestelde wijziging betreft het eerste lid van artikel 3 van het bestaande Reglement, waarin de kernbeginselen van de Internationale Gezondheidsregeling worden beschreven. De huidige versie van de IHR verdedigt de onschendbare rechten van Wij het Volk. Momenteel staat er dat de regelgeving moet worden uitgevoerd “met volledige eerbiediging van de waardigheid, de mensenrechten en de fundamentele vrijheden van mensen”, maar de voorgestelde wijziging zou deze cruciale woorden schrappen. In het voorstel van de Indiase delegatie zouden deze woorden worden vervangen door het benadrukken van de ’transfer of wealth’ (de rijken worden nog rijker en de armen worden nog armer), en zou ‘individuele rechten’ worden vervangen door ‘inclusiviteit’. Dit is een directe aanval op de rechten en vrijheden van ieder mens. Het is een directe aanval op de mensheid zelf. (Pagina 3)

12. Van “niet-bindend” naar “juridisch bindend”.

De voorgestelde amendementen willen de woorden “non-binding” (niet-bindend) schrappen uit de definities van tijdelijke en permanente aanbevelingen van de WHO. Dit in combinatie met artikel 42 (de uitvoering van gezondheidsmaatregelen) waarin staat:

“Gezondheidsmaatregelen, met inbegrip van de krachtens de artikelen 15 en 16 gedane aanbevelingen, worden onverwijld door alle staten die partij zijn geïnitieerd en voltooid”.

Dat verandert de adviserende rol van de WHO in een totalitaire dictatuur. De uitspraken van de WHO zijn momenteel aanbevelingen en GEEN commando’s aan de mensen op aarde. (Pagina 2)

13. Naties zijn zelf verplicht en ook verplicht aan. Zij hebben een verplichting om samen te werken met, en hulp te bieden aan andere landen.

In een directe aanval op de nationale soevereiniteit stellen de voorgestelde amendementen (wijzigingsvoorstellen) op artikel 43 dat:

“..aanbevelingen die overeenkomstig dit artikel zijn gedaan binnen twee weken na de datum van de aanbeveling moeten worden uitgevoerd, en dat het besluit van het noodcomité over een eventueel verzoek tot heroverweging een definitief besluit is”.

In wezen zou het noodcomité van de WHO de bevoegdheid krijgen om maatregelen of acties van soevereine naties te overrulen. (blz. 21-22)

Terwijl de voorgestelde amendementen op de Internationale Gezondheidsregeling enkele zeer belangrijke rechten en vrijheden willen schrappen, is het overgrote deel van het document bedoeld om nieuwe taal toe te voegen, waardoor de WHO nieuwe bevoegdheden krijgt.

Laten we nu kijken naar de vele dingen die deze voorgestelde amendementen zouden toevoegen aan de Internationale Gezondheidsregeling.

14. Medicijnen en injecties = gezondheid

In artikel 1 faalt de definitie van “gezondheidsproducten” vele producten op te nemen waarvan de doeltreffendheid is aangetoond in dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studies die helaas in sommige gevallen door de wereld zijn genegeerd.

Vitaminen, mineralen, kruiden en andere waardevolle voedingsstoffen die bewezen hebben uiterst heilzaam, en volkomen veilig te zijn (waar onder superfoods), vallen niet onder de definitie. In plaats van producten te gebruiken die werkelijk veilig en effectief zijn, probeert de WHO miljarden dollars door te sluizen naar het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency Industrial Complex” (PHEIC), voor medicijnen en injecties waarvan niet bewezen is dat ze veilig zijn – en die alleen effectief zijn gebleken in het verhogen van het risico om gediagnosticeerd te worden met de ziekten waartegen deze producten zogenaamd de mensen zouden beschermen. (Pagina 2)

15. Uitbreiding van de reikwijdte

De voorgestelde wijzigingen van artikel 2 zouden de scope van de Internationale Gezondheidsregeling drastisch uitbreiden van het behandelen van feitelijke risico’s tot het behandelen van alles wat een potentieel risico voor de volksgezondheid zou kunnen zijn. Dit amendement zou de deur wijd openzetten voor massaal misbruik dat nog veel verder gaat dan wat we de afgelopen drie jaar hebben gezien. (Bladzijde 3)

16. De gezondheidszorgsystemen beschermen, in plaats van de mensen

In het voorgestelde amendement op het nieuwe tweede lid (bis) van artikel 3 wordt de focus van de WHO subtiel verlegd van de gezondheid van echte mensen naar in ede eerst plaats de stevigheid van gezondheidszorgsystemen. We moeten ons niet zozeer richten op de ‘gezondheid’ van onze gezondheidszorgstelsels als wel op de gezondheid van MENSEN. Onze gezondheidszorginstellingen zijn niet langer een plaats waar mensen met een ziekte naartoe gaan om weer gezond te worden. Onze gezondheidszorgfaciliteiten zijn verworden tot risicovolle instanties. (Pagina 3)

17. Gemeenschappelijke maar van elkaar te onderscheiden verantwoordelijkheden en respectievelijke bevoegdheden

In de voorgestelde amendementen op de delen 1 en 2 van artikel 3 wordt de uitdrukking “common but differentiated responsibilities and respective capabilities” herhaaldelijk gebruikt om de inherent discriminerende, racistische, seksistische en ongelijke behandeling van mensen overal ter wereld te maskeren onder het mom van “equity and inclusivity” (gelijkheid en inclusiviteit). De uitdrukking “gemeenschappelijke maar onderscheiden verantwoordelijkheden en respectieve capaciteiten” wordt NIET gedefinieerd in artikel 1. (Pagina 3)

18. Almachtige ‘Nationale Bevoegde Autoriteit’

De voorgestelde amendementen op artikel 4 beogen de oprichting van een ‘National Competent Authority’ (Nationale Bevoegde Autoriteit) die grote macht krijgt om de verplichtingen uit hoofde van deze regelgeving uit te voeren, terwijl hij of zij op geen enkele wijze aansprakelijk is voor de schade die door de officiële handelingen wordt veroorzaakt. Deze constructie heeft zich nog nooit eerder vertoond! (blz. 4-5)

19. Verplichting van ontwikkelde landen om bijstand te verlenen aan ontwikkelingslanden

Hoewel het bestaande document niet duidelijk maakt welke landen op welke lijst staan, zowel in artikel 5 als in bijlage 1, zouden de voorgestelde wijzigingen de “ontwikkelde landen” duidelijk verplichten om de “ontwikkelingslanden” te helpen bij het opbouwen van hun vermogen om besmettelijke uitbraken op te sporen, te beoordelen en de WHO daarvan in kennis te stellen. (blz. 4 en 31)

20. Verlies van soevereiniteit

Als de voorgestelde wijzigingen van de artikelen 9, 10 en 12 worden aangenomen, zal de WHO niet langer een soevereine natie (waar een gebeurtenis zich al dan niet binnen die natie voordoet) hoeven te raadplegen, alvorens te verklaren dat er binnen de grenzen van die natie een ‘noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang’ (PHEIC) bestaat. (blz. 6-10)

21. Tussentijds Volksgezondheidsalarm

De voorgestelde wijzigingen in artikel 12 zouden de directeur-generaal van de WHO ook in staat stellen om tussentijds een ‘World Alert and Response Notice’ (Volksgezondheidsalarm) af te kondigen. (blz. 8-10)

22. Mondiaal Alarm- en Responsbericht

De voorgestelde wijzigingen in artikel 12 stellen de directeur-generaal van de WHO ook in staat een wereldwijd alarm- en responsbericht af te kondigen. (bladzijde 10)

23. Regionale noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid (PHERC)

De voorgestelde wijzigingen van artikel 12 zouden ook de regionale directeuren van de WHO in staat stellen om een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van regionaal belang (PHERC) af te kondigen. (blz. 8-10)

24. De WHO zou in een positie van wereldwijde autoriteit worden geplaatst.

De voorgestelde wijzigingen trachten een nieuw artikel 13 bis in te voeren, waardoor de wereldgemeenschap de WHO zou erkennen als de leidende en coördinerende autoriteit bij internationale noodsituaties. (blz. 12-14)

25. Toewijzingsplan van de WHO

Het voorgestelde nieuwe artikel 13 bis zou de WHO ook de bevoegdheid geven om een “toewijzingsplan” op te stellen om de productie, donatie en distributie van diverse pandemische “bestrijdingsproducten” voor te schrijven. Als deze amendementen worden aangenomen, krijgt de WHO in feite de controle over de productiemiddelen van alle landen ter wereld. Op bevel van de WHO zouden voorheen soevereine naties verplicht zijn om ervoor te zorgen dat de fabrikanten binnen hun grenzen de productie opvoeren en hun producten doneren aan andere landen zoals de WHO dat voorschrijft. (Pagina’s 12-15 en pagina 21)

26. Gebeurtenissen die slechts potentieel gevaarlijk zijn, kunnen tot een noodtoestand worden uitgeroepen.

De voorgestelde amendementen op artikel 15 zouden de WHO de bevoegdheid geven om noodsituaties af te kondigen en juridisch bindende aanbevelingen of orders te geven op basis van situaties die slechts het potentieel hebben om noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC) te veroorzaken. (blz. 14)

27. De WHO zou de bevoegdheid kunnen krijgen om in noodsituaties het vereiste beleid op te leggen.

Het huidige artikel 18 noemt een aantal “aanbevelingen” die de WHO kan doen, maar als de voorgestelde amendementen worden aangenomen, zouden deze niet-bindende aanbevelingen niet langer slechts suggesties zijn, maar juridisch bindend voor de lidstaten. (Pagina 16)

• Controleren van de reisgeschiedenis in de getroffen gebieden;
• Bewijs van medisch onderzoek en eventuele laboratoriumanalyses natrekken;
• Medische onderzoeken afdwingen;
• Bewijs van vaccinatie of andere profylaxe controleren;
• Vaccinatie of andere profylaxe eisen;
• Verdachte personen onder toezicht van de volksgezondheid plaatsen;
• Quarantaine of andere gezondheidsmaatregelen voor verdachte personen invoeren;
• Isolatie en behandeling instellen van verdachte of getroffen personen;
• Traceren van contacten van verdachte of getroffen personen;
• Weigeren van toegang aan verdachte en getroffen personen;
• Niet-betrokken personen de toegang tot de getroffen gebieden ontzeggen; en
• Screening bij uitgaan en/of beperkingen voor personen uit de getroffen gebieden;
• Vrachtlijst en routebepaling controleren;
• Inspecties uitvoeren;
• Controle van het bewijs dat bij vertrek of tijdens de doorreis maatregelen zijn genomen om infectie of besmetting uit te sluiten;
• Instellen van desinfecterende behandelingen van de bagage, vracht, containers, vervoermiddelen, goederen, postpakketten of menselijke resten, om infectie of besmetting te verwijderen met inbegrip van dragers en besmettingshaarden;
• Het gebruik van specifieke gezondheidsmaatregelen om te waarborgen dat het omgaan vervoer van menselijke overblijfselen veilig is;
• Toepassing van isolatie of quarantaine;
• Inbeslagname en vernietiging van besmette of verdachte bagage, vracht, containers, transportmiddelen, goederen of postpakketten onder gecontroleerde omstandigheden als geen enkele beschikbare behandeling of procedure anderszins succesvol zal zijn; en
• Vertrek of binnenkomst weigeren.

28. Gezondheidsverklaring van de reiziger

Met de voorgestelde wijzigingen in artikel 18 wordt ook getracht mechanismen in het leven te roepen om een “gezondheidsverklaring voor reizigers” te ontwikkelen en toe te passen. Hierin wordt persoonlijke informatie gevraagd over iemands reisroute, mogelijke symptomen en eventuele preventiemaatregelen waaraan is voldaan, om de opsporing van contacten te vergemakkelijken. (blz. 16)

29. Buitenlandse gezondheidswerkers

De voorgestelde wijzigingen van artikel 18 lijken landen ook te verplichten buitenlandse “gezondheidswerkers” tot hun land toe te laten. (Blz. 16-17)

30. Digitale wereldwijde gezondheidscertificaten

De voorgestelde wijzigingen van de artikelen 18, 23, 24, 27, 28, 31, 35, 36 en 44 en de voorgestelde wijzigingen van de bijlagen 6, 7 en 8 zouden een mondiaal digitaal gezondheidscertificaat met een papieren back-up invoeren – waarbij mensen een QR-code moeten laten zien om hun leven als mens op aarde te kunnen voortzetten, om te reizen, om te winkelen, om alles te doen wat hiermee kan worden verhinderd. De wijzigingen zouden een wereldwijd digitaal gezondheidsdatabanksysteem opzetten dat bureaucraten uit de hele wereld in staat zou stellen om eisen te stellen aan profylaxe, medicijnen, behandeling, injecties en God weet wat nog meer. Dit zou mensen kunnen verplichten om gezondheidsbehandelingen te ondergaan die tegen hun vrije wil zijn, in strijd met hun diepgewortelde religieuze overtuigingen en hun recht op geïnformeerde afwijzing, alleen maar om hen in staat te stellen om deel te nemen aan de samenleving. (Meerdere pagina’s)

31. Formulier voor het lokaliseren van passagiers

De voorgestelde wijzigingen van artikel 23 voorzien in een ‘Passenger Locator Form’ dat mensen verplicht hun reisroute en geplande locaties op te geven om het opsporen van contacten te vergemakkelijken. (bladzijde 18)

32. Competent Authorities krijgen het gezag over schepen en luchtvaartuigen

De voorgestelde wijzigingen van de artikelen 27 en 28 zouden de zogenaamde “Bevoegde autoriteiten” in staat stellen om de kapiteins van schepen en vliegtuigen te dwingen om hun orders op te volgen. (Blz. 18-19)

33. Meervoudige gezondheidsdocumenten

Door de voorgestelde wijzigingen in de artikelen 35 en 36 zouden de vereiste gezondheidsdocumenten drastisch worden uitgebreid met testcertificaten, vaccinatiecertificaten, profylaxecertificaten en herstelcertificaten. (Bladzijde 20)

34. Wettelijk bindende “aanbevelingen”

De voorgestelde amendementen op artikel 42 zouden, zoals eerder vermeld, landen verplichten om de “aanbevelingen” van de Dictator-Generaal van de Wereld Hypocrisie Organisatie uit te voeren alsof het juridisch bindende bevelen zijn, en niet slechts aanbevelingen. (Pagina 20)

35. Het hoogst haalbare niveau van “gezondheidsbescherming” bereiken

De voorgestelde amendementen op artikel 43 lijken landen toe te staan, en zelfs aan te moedigen, om tot het absolute uiterste te gaan bij hun reactie op een zogenaamde “noodsituatie” door te streven naar “het hoogst haalbare niveau van gezondheidsbescherming”. Dit lijkt acties aan te moedigen en te ondersteunen die werden uitgevoerd door sommige landen die extreem strenge lockdowns, reisbeperkingen en een NUL-COVID-beleid hanteerden. (blz. 21)

36. Het definitieve karakter van de besluiten van het noodcomité zou een rechtstreekse aanval zijn op de nationale soevereiniteit.

De voorgestelde wijzigingen van artikel 43 zouden de besluiten van het noodcomité juridisch bindend en definitief maken. Zij zouden trachten om besluiten van soevereine lidstaten teniet te doen en de vrijheid van soevereine lidstaten te beperken. En om wetgeving of voorschriften vast te stellen zoals zij die passend achten, zoals bepaald in artikel 3, lid 4. (blz. 21-22).

37. Verlies van privacy met betrekking tot medische dossiers

De voorgestelde amendementen op artikel 44 zouden digitale toegang tot ieders persoonlijke gezondheidsdossiers vergemakkelijken. Het verlies van iemands onvervreemdbare recht op privacy met betrekking tot zijn gezondheidsdossiers is iets waar ieder mens op deze planeet zich tegen moet verzetten. (blz. 22-24)

38. Censuur

De voorgestelde amendementen op artikel 44 zouden ook de censuur van afwijkende meningen vergemakkelijken onder het mom van onjuiste informatie of desinformatie. (Blz. 23)

39. Inmenging van de WHO in de opstelling van wetgeving

De voorgestelde amendementen op artikel 44 zouden de WHO ook betrekken bij het opstellen en schrijven van de wetten die in verschillende landen zouden worden uitgevaardigd om deze voorschriften uit te voeren. (blz. 23)

40. Onbeperkt geld voor de “PHEIC”

De voorgestelde amendementen op artikel 44A zouden massale financiering organiseren ten behoeve van het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency, Industrial Complex” zonder enige schatting of limiet aan de voorgestelde kosten. (Pagina 25)

41. Financieringsregels blijven 24 maanden onbepaald

In de voorgestelde wijzigingen van artikel 44A staat ook dat de details van het financieringsmechanisme pas 24 maanden na de goedkeuring van de wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling worden vastgesteld. (blz. 25)

42. Verlies van privacy van persoonlijke gezondheidsgegevens

De voorgestelde amendementen op artikel 45 zouden het delen van persoonlijke gezondheidsgegevens aanvaardbaar maken. Ook deze schending van ons onvervreemdbare recht op privacy van onze persoonlijke gezondheidsgegevens mag niet plaatsvinden. (blz. 25)

43. Gebrek aan transparantie voor het grote publiek

De voorgestelde wijzigingen van artikel 49 zeggen nergens dat de verslagen van het noodcomité aan het grote publiek bekend moeten worden gemaakt. De verslagen van het noodcomité zouden openbaar moeten zijn, met name de afwijkende meningen die het niet eens zijn met de aanbevelingen. De voorgestelde wijziging van artikel 49 vereist alleen dat de informatie wordt gedeeld met de lidstaten, die deze vervolgens geheim kunnen houden voor het grote publiek. Uit persoonlijke ervaring is gebleken dat de leden van de delegaties bij de WHO onbereikbaar zijn en weigeren dergelijke mededelingen bekend te maken, zelfs na talrijke verzoeken op grond van de Freedom of Information Act (WOB-verzoeken). (Pagina’s 26-27)

44. ‘Implementation Committee’ en meer bureaucratie

De voorgestelde wijzigingen van de artikelen 53A en 54 bis zouden leiden tot de overbodige oprichting van een ‘Uitvoeringscomité’, of de uitvoering van de voorgestelde wijzigingen in handen leggen van de WHA (wereldgezondheidsvergadering). Dit Uitvoeringscomité zou de bureaucratie alleen maar vergroten, samen met het Nalevingscomité, het Urgentiecomité, het Toetsingscomité, het Speciaal comité, en het Permanente comité voor de volksgezondheid en de preventie, paraatheid en reactie op noodsituaties. (the Compliance Committee, the Emergency Committee, the Review Committee, the Special Committee and the Standing Committee on Health and Emergency Prevention, Preparedness, and Response.)
Geld uitgeven aan bureaucratie komt de gezondheid van het grote publiek niet ten goede. (blz. 26-27)

45. ‘Compliance Committee’ – Comité naleving

De voorgestelde wijzigingen van artikel 53 bis-quater zouden nog een andere bureaucratie creëren in de vorm van een Nalevingscomité. Dit comité zou bestaan uit ten minste 36 personen (6 bureaucraten uit elk van de 6 WHO-regio’s). Het Nalevingscomité zou de bevoegdheid krijgen om aanbevelingen te doen aan landen over hoe zij beter kunnen voldoen aan de kerncapaciteiten die vereist worden door de wijzigingen op de Internationale Gezondheidsregeling. Dit is de zoveelste aanval op de soevereiniteit van landen en de vrijheden van mensen. (blz. 28-29)

46. ‘Core Capacities’ – Kerncapaciteiten

De voorgestelde wijzigingen in Bijlage 1 zijn zeer ingrijpend. Zij omvatten zeven (7) volle bladzijden met voorschriften die elke lidstaat zou moeten invoeren als wijzigingen in de “kerncapaciteiten” van het volksgezondheidssysteem van zijn land. Deze wijzigingen hebben onder meer als doel eisen op te leggen op lokaal of gemeenschapsniveau, op intermediair niveau van de volksgezondheid, op het niveau van het nationale gezondheidsbestuur, en op mondiaal niveau. (blz. 31-37)

47. Richtlijnen voor medische behandeling

De voorgestelde wijzigingen in bijlage 1 hebben als doel klinische begeleiding en behandelingsprotocollen af te dwingen. Dit zou de arts-patiëntrelatie ernstig schaden. (blz. 32)

48. Propaganda

De voorgestelde wijzigingen van bijlage 1 zouden ook de kerncapaciteit voor “informatieverspreiding” via “passende boodschappen” en “communicatiebeheer” voorschrijven. Dit komt neer op propaganda die gefinancierd zou worden met miljarden dollars die aan de WHO zijn toegewezen. (Bladzijde 32)

49. Bewakingsnetwerken

De voorgestelde amendementen op bijlage 1 willen surveillancenetwerken opzetten op het grondgebied van de lidstaten om “gebeurtenissen op het gebied van de volksgezondheid snel op te sporen”. De definitie van een “public health event” (gebeurtenis op het gebied van volksgezondheid) kan bijna alles zijn wat men wil. (blz. 32)

50. Verplichtingen tot samenwerking

De voorgestelde amendementen beogen de invoering van een geheel nieuwe bijlage 10 met “Verplichtingen tot samenwerking”. Op grond hiervan zijn de landen verplicht bijstand te verlenen wanneer hun wordt gevraagd om een “infrastructuur” over de hele wereld aan te leggen. Het meest verontrustend is dat op de allerlaatste bladzijde van de voorgestelde wijzigingen de eis wordt gesteld dat de “ontwikkelde staten die partij zijn” – waarvan nog geen lijst van landen bestaat waarin wordt verduidelijkt welke landen als ontwikkeld worden beschouwd – bijstand moeten verlenen bij de bouw en het onderhoud van “faciliteiten” op plaatsen van binnenkomst. (blz. 46)

Wat zouden dat zijn en waarvoor zouden dergelijke faciliteiten in vredesnaam kunnen worden gebruikt?

Naast een aantal grove tegenstrijdigheden ontbreken er veel zaken in de voorgestelde wijzigingen. Ze worden vergeten, over het hoofd gezien of bewust weggelaten.

Noch de Werkgroep die zich buigt over wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling (WGIHR), noch het Comité voor de herziening van de Internationale Gezondheidsregeling (IHRRC) lijken ook maar enig idee te hebben van de vele zaken waarover Wij, het volk van de wereld, ons eigenlijk grote zorgen maken.

51. Gebrek aan inbreng van het grote publiek

De overgrote meerderheid van de wereldbevolking heeft geen enkel idee dat onderhandelingen over deze wijzigingen plaatsvinden. Zij hebben geen enkele kans gekregen om inspraak of inbreng te hebben in deze geheime onderhandelingen. Al deze onderhandelingen worden gevoerd zonder enige vorm van democratisch proces of publiek commentaar. Degenen onder ons die geprobeerd hebben hun stem te laten horen, realiseren zich dat de WHO NIET antwoordt. Zij reageren totaal NIET op het grote publiek. Zij zijn alleen geïnteresseerd in de inbreng van wat wordt beschouwd als “relevant stakeholders” (relevante belanghebbenden), namelijk organisaties en stichtingen met veel geld, waarvan velen doneren aan de WHO en feitelijk hun activiteiten financieren en meebepalen. Donaties leveren een plaats aan de onderhandelingstafel op en een stem in de onderhandelingen. De gewone burger wordt volledig buitengesloten en wordt geacht geen toegevoegde waarde te hebben voor de mensen die onderhandelen, zogenaamd namens de bevolking van hun land.

52. Onbekende en onberekenbare afgevaardigden

De meeste mensen hebben geen idee wie hun afgevaardigden bij de WHO zijn. Ze hebben geen idee wie zich voordoet als hun vertegenwoordiger voor de WHO. De meeste mensen in de wereld weten niet eens dat de WHA (Wereldgezondheidsvergadering) bestaat, en dat de 76e bijeenkomst eind mei 2023 zal plaatsvinden.

53. Het onderhandelingsproces is gekaapt door de IHRRC

Tijdens de 75e bijeenkomst in mei 2022 kwam de Wereldgezondheidsvergadering overeen een werkgroep op te richten om wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling (WGIHR) te overwegen. ‘Working Group to consider amendments to the International Health Regulations’. Zij planden een eerste bijeenkomst van de WGIHR voor medio november 2022, maar het onderhandelingsproces werd begin oktober gekaapt door de WHO. De WHO creëerde een ‘International Health Regulations Review Committee’ (IHRRC) dat de taak overnam die rechtstreeks onder het secretariaat van de WGIHR zou moeten vallen. Maar de IHRRC is tot geheimhouding en vertrouwelijkheid verplicht, en legt alleen verantwoording af aan de directeur-generaal. De IHRRC werd begin oktober samengesteld en is verschillende keren bijeengekomen. Zij voerde wekenlange geheime vergaderingen om te onderhandelen en het document op te stellen dat zij aan de WHO willen voorleggen ter goedkeuring tijdens de 76e Wereldgezondheidsvergadering in mei 2023.

Dit zijn oligarchen en technocraten die regels maken om oligarchen en technocraten meer macht, gezag en geld te geven.

Het gezag van de WGIHR over dit proces lijkt te zijn overgenomen door de IHRRC. Vanaf eind 2022 heeft de WGIHR geen enkel inzicht gegeven in zijn komende planning en geen enkel middel ontworpen waarmee het publiek commentaar kan geven op deze onderhandelingen tot wijziging van de Internationale Gezondheidsregeling. Het lijkt erop dat het hele onderhandelingsproces is gekaapt door een groep van 18 “deskundigen” die zijn uitgekozen om het werk van de dictator-generaal van de Wereld Hypocrisie Organisatie uit te voeren.

Het hele proces schendt een van de fundamentele principes in de inleiding van de WHO-grondwet die stelt:

“Geïnformeerde mening en actieve medewerking van het publiek zijn van het grootste belang voor de verbetering van de gezondheid van het volk.”

54. Ongedefinieerde terminologie

Wat de voorgestelde amendementen zelf betreft, hebben de WGIHR en de IHRRC een eigen jargon gecreëerd dat zij weigeren wettelijk te definiëren. In de voorgestelde amendementen worden tientallen ongedefinieerde woorden en uitdrukkingen gebruikt. Aangezien zij niet zijn gedefinieerd, kunnen zij doelbewust verkeerd worden uitgelegd, en vakkundig naar believen worden geherinterpreteerd.

Ongedefinieerde termen:

• Beoordeling en risicocriteria (Assessment and Risk Criteria)
• Hulpmiddelen (Assistive Products)
• Mechanisme voor het delen van voordelen (Benefit Sharing Mechanism)
• Gemeenschappelijke maar van elkaar te onderscheiden verantwoordelijkheden en respectievelijke vermogens (Common But Differentiated Responsibilities and Respective Capabilities)
• Elementen van conflict en geweld (Conflict and Violence Elements)
• Ontwikkelde staten die partij zijn (Developed States Parties)
• Billijkheid (Equity)
• [Web]site met informatie over evenementen (Event Information [Web]Site)
• Eerlijke en billijke verdeling van baten (Fair and Equitable Sharing of Benefits)
• Genetische sequentie-gegevens (Genetic Sequence Data)
• Genoom sequentie-gegevens (Genome Sequence Data)
• Begeleiding (Guidance)
• Inclusiviteit (Inclusiveness)
• Gezamenlijke externe evaluatie (Joint External Evaluation)
• Nationale IGR Bevoegde autoriteit (National IHR Competent Authority)
• Nationaal IGR-contactpunt (National IHR Focal Point)
• Niet-overheidsactoren (Non-State Actors – er is een officiële lijst nodig)
• Pandemie (Pandemic)
• Potentieel om een PHEIC te worden (Potential to Become a PHEIC)
• Paraatheid (Preparedness)
• Preventie (Prevention)
• Interventies op het gebied van Volksgezondheid (Public Health Interventions)
• Herstel (Recovery)
• Respons (Response)
• Risico’s die de volksgezondheid zouden kunnen beïnvloeden (Risks with a Potential to Impact Public Health)
• Solidariteit (Solidarity)
• Universele periodieke gezondheidscontrole (Universal Health Periodic Review)
• Vaccin (Vaccine)

Zonder passende juridische definities kunnen deze woorden naar believen worden geïnterpreteerd en geherinterpreteerd om te betekenen wat men maar wil.

55. Hypocrisie

Nadat de WGIHR en de IHRRC talrijke natuurlijke en goedkope therapeutische middelen hebben verworpen op grond van onjuiste beweringen over een gebrek aan peer-reviewd studies, blijven zij de ironie ontkennen dat zij onderhandelen over voorgestelde wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling – zogenaamd om de preventie, de paraatheid, de respons op en het herstel van een pandemie te verbeteren – maar dat zij geen enkel collegiaal getoetst, dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek hebben voorgelegd ter ondersteuning van hun vele aanbevelingen. Zij voldoen duidelijk NIET aan hun eigen veronderstelde “gouden standaard”.

56. Fatale fout 1 – Er zijn GEEN geldige criteria om de paraatheid te meten.

Ik zal me beperken tot één van de tientallen ongedefinieerde termen, namelijk “beoordelings- en risicocriteria”. Tijdens de eerste informele conferentie vroeg de WHO-moderator aan verschillende deskundigen om uit te leggen welke maatstaven kunnen worden gebruikt om de paraatheid van een land te bepalen – en dus het vermogen om een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang te voorkomen en/of erop te reageren. De deskundigen verklaarden duidelijk dat NIET is aangetoond dat aan de hand van metingen, beoordelings- of risicocriteria nauwkeurig kan worden bepaald of een land er al dan niet op kan vertrouwen dat het voldoende is voorbereid op de volgende pandemie.

Afgezien van het feit dat het woord pandemie zelf niet wettelijk is gedefinieerd, gaat het om het volgende: Het hele proces van het opstellen van wijzigingen in de Internationale Gezondheidsregeling om “beter voorbereid te zijn om de volgende pandemie te voorkomen en erop te reageren” is een nutteloze oefening omdat NIEMAND WEET HOE DE PARAATHEID MOET WORDEN GEMETEN. Eén van de deskundigen van de WHO zelf verwoordde het als volgt:

“We zijn het aan onszelf verplicht om er niet dogmatisch op te blijven vertrouwen totdat wetenschappelijke analyses een nieuwe reeks metingen kunnen genereren. Het is een onderwerp dat volgens mij gemarginaliseerd is, maar heel belangrijk is.”

De WHO beweert te onderhandelen over wettelijk bindende wijzigingen in de Internationale Gezondheidsregeling om het vermogen te verbeteren om de volgende pandemie te voorkomen en zich erop voor te bereiden, en ze hebben GEEN IDEE hoe ze de doelen moeten meten die ze zeggen te willen bereiken.

57. Fatale fout 2: de nationale soevereiniteit van elke staat is rechtstreeks in strijd met de poging van de WHO om de macht te grijpen.

Veel van de voorgestelde amendementen moeten als nietig worden beschouwd omdat zij rechtstreeks in strijd zijn met beginsel nummer 4 in artikel 3, dat duidelijk het volgende stelt:

“Staten hebben, in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties en de beginselen van het internationaal recht, het soevereine recht wetgeving te maken en uit te voeren ter uitvoering van hun gezondheidsbeleid.”

Soevereine staten kunnen niet worden verplicht door aanbevelingen die door het Uitvoeringscomité, of door de uitspraken van het Comité voor noodgevallen, of door de proclamaties in artikel 44, bijlage 1 of bijlage 10 in bevelen trachten te worden omgezet. Noch door een wijziging van de terminologie in artikel 1 waarbij wordt geprobeerd niet-bindende aanbevelingen te veranderen in juridisch bindende “Verplichtingen tot samenwerking”.

Dit maakt de Internationale Gezondheidsregeling tegenstrijdig en zou deze nietig maken. De WHO wil dat de lidstaten hun recht op soevereine controle over hun eigen volksgezondheidssystemen overdragen aan de WHO. Dit is reden genoeg voor: #StopTheAmendments en #ExitTheWHO.

58. Er is geen manier om een afgekondigde noodsituatie te annuleren of te beëindigen.

Net zoals het de directeur-generaal vrijstaat om een noodsituatie af te kondigen – zelfs tegen het advies van zijn eigen deskundige noodcommissie in, met in wezen geen enkele geldige data – staat ook het tegenovergestelde probleem van het niet kunnen beëindigen van een al afgekondigde noodsituatie uitsluitend onder controle van de dictator-generaal. Er is momenteel geen mogelijkheid voor ons, het volk, om aan te dringen op een beëindiging van de noodtoestand.

59. Het voorgestelde financieringsmechanisme is in strijd met het pandemie-fonds van de Wereldbank.

Het pandemie-fonds van de Wereldbank vertoont net zulke ernstige gebreken als de slecht gedefinieerde financieringsmechanismen die zowel in het voorgestelde pandemie-verdrag, als in de voorgestelde wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling worden voorgesteld. Toch is het pandemie-fonds van de Wereldbank nu opgezet en zal gaan functioneren als een instrument om na te gaan of de gehoopte voordelen kunnen voortvloeien uit de vele miljarden dollars die zij van plan zijn uit te geven. Het is belachelijk om zelfs maar te overwegen tientallen miljarden dollars te verspillen voordat het proefproject van de Wereldbank de kans heeft gehad om te slagen of te mislukken. Het Wereldbank Pandemie Fonds heeft grote moeite gehad om het geld bij elkaar te krijgen waarop zij hadden gehoopt. Denken dat de fondsen in verband met het voorgestelde verdrag en de amendementen gunstiger zullen worden onthaald, is pure dwaasheid.

60. Het uitgeven van tientallen miljarden dollars onttrekt dat geld aan zaken waar mensen werkelijk onder lijden.

Het uitgeven van miljarden dollars aan zaken en personeel die momenteel niet gedefinieerd zijn door de voorgestelde amendementen – zie lijst hierboven – zou besteed kunnen en moeten worden aan gezondheidskwesties die echt een impact kunnen hebben op mensen die lijden aan een breed scala van ziekten. Geld uitgeven om te proberen een gebeurtenis te voorkomen of voor te bereiden die misschien nooit zal plaatsvinden, en zelfs als dat wel het geval is waarschijnlijk heel anders zal zijn dan was gepland, is niet meer dan bureaucratisch wangedrag.

61. Het belang van individuele gezondheid boven volksgezondheidssystemen

Het ondersteunen van volksgezondheidssystemen die verbonden zijn met het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency, Industrial, Complex” is in de verste verte niet hetzelfde als het ondersteunen van de gezondheid van individuele mensen. De WHO lijkt vergeten te zijn dat het welzijn van een volk de som is van de voordelen die elk individu geniet. De onschendbare mensenrechten van elk individu, hun persoonlijke soevereiniteit en hun lichamelijke autonomie zijn belangrijker dan de privileges van alle internationale organisaties, naties, staten, provincies, steden of andere groepen die hun bestaan ontlenen aan ‘Wij, de Individuele Mensen’ van de Wereld.

62. Het niet verklaren van de magische verdwijning van Influenza

De WHO lijkt niet te kunnen verklaren hoe en waarom de griep de afgelopen jaren op magische wijze uit de gezondheidsstatistieken is verdwenen.

63. Het niet isoleren van het virus

De WHO blijft negeren dat niemand ooit echt bewijs heeft geleverd van het bestaan van het vermeende virus dat de naam SARS-CoV-2 (en zijn vele vermeende varianten) heeft gekregen. Ook al zijn er honderden WOB-verzoeken vanuit de hele wereld ingediend voor het opvragen van dergelijk bewijs, niemand schijnt ooit in staat te zijn geweest het virus naar behoren te isoleren en het bewijs daarvan te overleggen.

64. Het niet bewijzen van causaliteit via de postulaten van Koch

De WHO blijft ook het fundamentele feit negeren dat SARS-CoV-2 nooit is onderworpen aan het onderzoek dat volgens de postulaten van Koch vereist is om te bepalen of het al dan niet de oorzakelijke factor is in de verzameling van symptomen die bekend zijn geworden als COVID-19. Er is niet naar behoren aangetoond dat SARS-CoV-2 de enige oorzaak is van de met COVID-19 geassocieerde symptomen. Het heeft geleid tot wijdverbreide onjuiste diagnoses, met massale aantallen vals-positieve RT-PCR-resultaten.

65. Twee weken om de curve af te vlakken was een absolute mislukking

De WHO ontkent volledig dat het concept van “twee weken om de curve af te vlakken” een leugen was en dat de lockdowns die uit die leugen voortvloeiden de verspreiding van de ziekte die bekend staat als COVID-19 niet hebben kunnen stoppen.

66. Sluitingen, avondklokken, reisbeperkingen…

De WHO geeft nog steeds niet toe dat sluitingen, quarantaines, avondklokken, reisbeperkingen, social distancing en het dragen van mondkapjes alleen maar hebben geleid tot ernstige economische schade en een enorme ramp voor de (geestelijke) gezondheid. Ze weigeren nog steeds te erkennen dat talloze studies hebben aangetoond dat deze acties jammerlijk hebben gefaald, en dat nooit is aangetoond dat ze de verspreiding van een ziekteverwekker van de luchtwegen hebben verminderd.

67. Het gebruik van RT-PCR voor de diagnose van ziekten is frauduleus.

De WHO bevordert nog steeds de leugen, en doet alsof ze gevallen van een ziekte vaststelt, via een RT-PCR test die GEEN enkel nut heeft om de gezondheid van mensen te verbeteren. Het gebruik van RT-PCR is duidelijk GEEN geldige manier om ziekten vast te stellen. Het enige wat het doet is een groot percentage fout-positieven genereren die onnodige beperkingen opleggen aan a-symptomatische mensen die eigenlijk beter als gezond kunnen worden omschreven. Het genereren van grote aantallen onjuist gediagnosticeerde nep-“gevallen” is alleen maar goed voor de angstzaaierij die leidt tot het voeden van het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency, Industrial, Complex”. Men moet toegeven dat het gebruik van RT-PCR de fraude is, en dat dit van het begin af aan het geval is geweest.

68. Vroege behandeling

De WHO schijnt nog steeds te geloven dat de vroege, onnauwkeurige opsporing van ziekten via RT-PCR, gevolgd door sluitingen, quarantaines en het dragen van maskers, op de een of andere manier een betere strategie is om te voorkomen dat uitbraken uitgroeien tot pandemieën – dan een vroege, effectieve behandeling met medicijnen die al tientallen jaren bekend zijn en die hebben bewezen veilig en effectief te zijn in combinatie met vitaminen, mineralen, kruiden en goede voeding.

De WHO blijft verzuimen om te erkennen dat de schuld voor de dood van miljoenen mensen rechtstreeks moet worden gelegd bij de vele gezondheidsfunctionarissen over de hele wereld die erop stonden dat eerstelijnsartsen behandelingsprotocollen volgden die het gebruik van vroege, effectieve behandelingen verhinderden. Miljoenen mensen stierven omdat hun artsen hen moesten vertellen dat er “niets aan te doen was”, en helaas bestaat deze situatie nog steeds.

De WHO lijkt volledig voorbij te gaan aan het feit dat de intelligente, vroegtijdige behandeling met bepaalde medicijnen en natuurlijke stoffen die door verstandige en ervaren gezondheidswerkers over de hele wereld werden verstrekt, veel succesvoller waren bij het voorkomen van ziekenhuisopnames en het voorkomen van sterfgevallen – dan het zielige officiële protocol van niets doen, een paracetamol nemen en naar de eerste hulp gaan als het echt erg wordt, zodat we je in een door medicijnen veroorzaakte coma kunnen brengen om je ademhaling mechanisch te controleren met een ventilator en je medazolam kunnen geven zodat je een “goede dood” zult hebben.

69. Voeding

De WHO blijft de voordelen van behandeling met vitaminen en mineralen zoals vitamine C en D en het mineraal zink niet erkennen. Er is geen winst te behalen voor het “Pharmaceutical Hospital Emergency Industrial Complex” bij het gebruik van deze bewezen, natuurlijke ingrediënten, en DAT verklaart duidelijk waarom ze niet gebruikt worden.

70. Essentiële geneesmiddelen

De WHO blijft de voordelen van met een nieuwe toepassing gebruikte medicijnen zoals hydroxychloroquine en ivermectine ontkennen. Iedereen die heeft bijgedragen aan de beperking van het gebruik van deze levensreddende medicijnen is een misdadiger en zou moeten worden aangeklaagd voor massamoord.

71. Gevaarlijke toegelaten en goedgekeurde medicijnen

De WHO blijft de dodelijke bijwerkingen van goedgekeurde en toegestane medicijnen zoals remdesivir en medazolam – die hebben bijgedragen tot nierfalen en de dood van duizenden mensen – negeren. Het aanhoudende gebruik van deze geneesmiddelen moet worden onderzocht om de werkelijke risico-batenverhouding vast te stellen.

72. Beademingsapparaten zijn dodelijk

De WHO blijft ontkennen dat beademingsapparatuur, en de medicijnen die worden toegediend als onderdeel van het beademingsprotocol, de dood van duizenden onschuldige slachtoffers van medische moord hebben veroorzaakt.

73. In Silico Genetische sequentie gebruikt voor mRNA injecties

De WHO gaat nog steeds voorbij aan het onbetwistbare feit dat de genetische sequentie die gebruikt zou zijn om de mRNA-injecties te maken, duidelijk in silico (in een computer) werd gecreëerd, en geen natuurlijk voorkomende sequentie is. Als in het menselijk lichaam een spike-eiwit wordt geproduceerd dankzij het mRNA in de injecties, dan is het duidelijk een niet-natuurlijk, door de mens gemaakt biologisch wapen.

74. Falende kwaliteitsbewaking

De WHO heeft jammerlijk gefaald bij de kwaliteitscontrole om de zuiverheid te waarborgen van de ingrediënten van de injecties die bij miljarden mensen zijn ingespoten. Als in het verleden bij een ander product de door vele onderzoekers gemelde besmettingsniveaus of het volledig ontbreken van het vermeende actieve ingrediënt zouden worden vastgesteld, zouden deze verkeerd gelabelde producten onmiddellijk van de markt worden gehaald.

75. Gelijkheid van vaccins

De WHO lijkt nog steeds te geloven dat “gelijke toegang” (dus ook in derde wereldlanden) tot de productie en distributie van giftige medicijnen en dodelijke injecties belangrijker is dan zich te concentreren op behandelingsprotocollen die daadwerkelijk levens redden. Het is duidelijk dat zij geloven dat “equaty” (“gelijkheid”) gaat over rijkdom, niet over gezondheid.

76. De zogenaamde “vaccins” zijn NIET effectief.

De WHO erkent nog steeds niet dat de biologische wapens met COVID-19 gen-therapie jammerlijk hebben gefaald in hun gestelde doelen. Enkele miljarden mensen hebben meerdere injecties gehad en toch woekert COVID-19 voort over de hele wereld, vooral bij die mensen die de meeste injecties hebben gekregen. De WHO weigert toe te geven dat de zogenaamde COVID-19 “vaccins” overhaast in gebruik zijn genomen, en dat de doeltreffendheid ervan nooit is aangetoond. Ze zijn nooit bestudeerd, en er is nooit aangetoond dat ze de overdracht van virussen verminderen. Statistieken van over de hele wereld hebben aangetoond dat degenen die geprikt zijn NIET beschermd zijn tegen de diagnose COVID-19. Hoe groot moet deze mislukking worden voordat de WHO erkent en toegeeft dat zij een gigantische fout heeft begaan?

77. De zogenaamde “vaccins” zijn absoluut NIET veilig.

Wat is er nodig voor de WHO om te beseffen en toe te geven dat de injecties het immuunsysteem van de mensen beschadigen en de situatie eigenlijk veel erger maken dan het was? De WHO weigert toe te geven dat de zogenaamde COVID-19 “vaccins” overhaast in gebruik zijn genomen en nooit veilig zijn gebleken. Het ontbreken van veiligheidstests bij zwangere vrouwen is een uiterst kwalijke schending van de meest elementaire ethische normen van de gezondheidszorg.

Iedereen die beweert dat deze injecties “veilig” zijn, pleegt een misdaad tegen de mensheid en zou moeten worden aangeklaagd als medeplichtig aan massamoord.

78. Dood, invaliditeit en ziekte

De WHO ontkent volledig de vele duizenden mensen die door deze injecties zijn gedood, of die ernstige invaliditeit, hartaanvallen, beroertes, myocarditis, pericarditis, turbokanker, Bell’s Palsy en talloze andere bijwerkingen van de injecties hebben opgelopen. De WHO gaat voorbij aan de tienduizenden mensen die hebben geleden onder een beschadigd immuunsysteem, hart- en vaatproblemen, lever-, nier- en zenuwstelsel en andere systemische schade als gevolg van de toxische effecten van de slecht geteste injecties. De schade die deze mensen over de hele wereld hebben opgelopen is realiteit, en niet zeldzaam.

79. Frauduleuze doodsoorzaken op overlijdenscertificaten

De WHO lijkt volledig te ontkennen dat de voortdurende praktijk om te beweren dat mensen die stierven met een positieve RT-PCR test – maar wier dood eigenlijk te wijten was aan een grote verscheidenheid van andere oorzaken, en die toch moeten worden geteld als COVID-19 doden – in feite een vorm van fraude is waarvan veel mensen op de hoogte zijn. De WHO weigert zelfs maar te onderzoeken dat er weliswaar veel mensen zijn overleden, maar dat de oorzaken van hun dood uiterst onduidelijk en veelzijdig zijn, en niet op betrouwbare wijze aan COVID-19 kunnen worden toegeschreven.

80. Het verdoezelen van de feiten en de neiging om de mensen die de waarheid naar buiten brengen aan te vallen

De WHO blijkt een groot voorstander te zijn van het censureren van diegenen die de waarheid aan het licht willen brengen. Dit om te voorkomen dat zijzelf en andere functionarissen verantwoordelijk worden gesteld voor de financiële schade, het psychisch leed, de lichamelijke schade en de talloze sterfgevallen die zij hebben veroorzaakt door hun verregaande bemoeizucht, hun onbekwaamheid en hun laffe verlangen naar macht en controle. Censuur is GEEN oplossing voor het catastrofale falen waarvan we de afgelopen 3 jaar allemaal getuige zijn geweest.

81. Het onvervreemdbare recht op privacy

Alle mensen hebben een absoluut, onvervreemdbaar recht op privacy van hun persoonlijke informatie, met inbegrip van aan hun gezondheid gerelateerde gegevens. Ieder individueel mens heeft het onvervreemdbaar recht om vrij te zijn van elke eis om een “vaccinatiepaspoort”, “digitale-ID” of “gezondheidscertificaat” van welke aard dan ook, in gedrukte, digitale of enige andere vorm, te moeten hebben of voor te leggen.

82. Het onvervreemdbare recht van meningsuiting

Ieder individueel mens moet altijd vrij zijn om zijn eigen persoonlijke mening volledig te uiten, vrij van elke dreiging van vergelding. Alleen het vrije debat van verschillende en concurrerende meningen kan zorgen voor een omgeving van geïnformeerde besluitvorming door elk land, elke staat, elk district, elke gemeenschap, elk gezin en elk individu.  Elk individu heeft het recht om zijn eigen mening over de effectiviteit, of het gebrek daaraan, van een gezondheidsbeleid of -behandeling in het openbaar te uiten in gesproken en/of geschreven vorm. Ieders ervaring is een waardevolle wetenschappelijke observatie en mag NIET gecensureerd worden.

Naarmate er meer vrij debat en vrije uiting van ideeën, feiten en gegevens wordt toegestaan, zal elk niveau van de samenleving beter in staat zijn zelf te beslissen wat de beste maatregelen zijn om aan te bevelen voor de controle en het beheer van een ziekte. Elke vorm van onderdrukking van het vrije openbare debat is ten strengste verboden. De bevordering van het publieke debat over concurrerende standpunten, en de toegang van de bevolking tot dat debat, plus de persoonlijke dialoog tussen patiënten en artsen zal ervoor zorgen dat elk individu en elk gezin voldoende geïnformeerd kan zijn om zelf keuzes en beslissingen over gezondheid te maken volgens het beginsel van ‘Informed Dissent’ (geïnformeerd meningsverschil). Er kan geen uniform gedrag van de gehele samenleving worden verlangd en de autonomie en vrije wil van elk individu moeten worden beschermd.

83. Het onvervreemdbare recht op informatie over preventie en genezing

Ieder individueel mens heeft het onvervreemdbare recht om informatie te verstrekken die gestuurd wordt door zijn ervaring en wijsheid, vrij van uitvoerend gezag, bureaucratisch voorschrift, druk of dwang. Alle mensen hebben een onvervreemdbaar recht om te kiezen of zij de informatie die zij ontvangen negeren of erop reageren, zonder enige vorm van censuur of dwang.

84. Het onvervreemdbare recht om een behandeling te kiezen

Ieder individueel mens moet altijd vrij zijn om gebruik te maken van preventieve en/of therapeutische behandelingen die hij of zij voor zichzelf de beste keuze acht. Dit kunnen ook strategieën zijn zoals veranderingen in levensstijl, voeding als medicijn, vitaminen, mineralen, natuurlijke supplementen en met een nieuwe toepassing gebruikte geneesmiddelen die eerder voor andere ziekten zijn goedgekeurd en een lange veiligheidsgeschiedenis hebben. Het onthouden van deze optionele strategieën is een schending van iemands onvervreemdbare recht om te kiezen. Beslissingen over gezondheidszorg moeten uiteindelijk worden genomen op basis van de keuze van het individu, niet door bureaucratisch dictaat van de overheid, academici, ziekenhuizen, klinieken, medici of “volksgezondheidsdeskundigen”.

85. Het onvervreemdbare recht om een behandeling te weigeren

Ieder individueel mens moet altijd het onvervreemdbare recht behouden om elke behandeling te weigeren die wordt aanbevolen door welke instelling dan ook, de Wereldgezondheidsorganisatie, regeringen op alle niveaus, medische verenigingen, ziekenhuizen of zorgverleners. Elk individu moet de uiteindelijke beslissing om gebruik te maken van alle aan gezondheid gerelateerde behandelingen, medicijnen en voeding, die zij zelf nodig achten om hun gezondheid te verbeteren en/of te behouden, zelf bepalen. Het recht van geïnformeerde afwijzing door patiënten zal altijd geplaatst moeten worden boven politieke belangen of gecentraliseerde besluitvorming door een regering of gezondheidsinstantie.

86. Het onvervreemdbare recht om vrij over de planeet te reizen

Ieder individueel mens heeft het onvervreemdbare recht om over de planeet te reizen en dit recht mag NIET afhankelijk worden gemaakt van eisen op het gebied van gezondheid, testen of behandeling. Elk individu heeft het recht om te reizen, vrij van elke lockdown, quarantaine, vaccin-eisen, vaccin-paspoorten, digitale-IDs, mondkapjes verplichtingen, social-distancing of elke andere poging om hun vrijheid van samenkomst of verkeer (verplaatsing) te belemmeren.

87. De onvervreemdbare rechten van ouders om de onvervreemdbare rechten van hun kinderen te beschermen

Iedere ouder heeft het onvervreemdbare recht en de eervolle plicht om ervoor te zorgen dat alle onvervreemdbare rechten van hun kinderen worden verdedigd. Geen enkele regering of andere organisatie heeft het recht om een ouder te verhinderen de onvervreemdbare rechten van hun kinderen te verdedigen.

88. Het onvervreemdbare recht om bij familie en vrienden te zijn

Ieder individueel mens heeft het recht om familie en vrienden, die misschien lijden onder een ziekte, te bezoeken om hen de liefde en emotionele steun te geven die zij nodig hebben; in elke omgeving, inclusief maar niet beperkt tot thuis, klinieken of ziekenhuizen. De vrijheid van samenkomst mag NIET worden ontzegd.

89. Het onvervreemdbare recht op vrijwaring van discriminatie

Ieder individueel mens heeft het recht vrij te zijn van discriminatie op grond van welke eis aan wie dan ook om enige vorm van medische procedure te ondergaan, met inbegrip van tests. Discriminatie op grond van persoonlijke gezondheidskeuzes is absoluut onaanvaardbaar bij werkgelegenheid of onderwijs, bij toegang tot openbare en particuliere instellingen, organisaties, particuliere bedrijven of op andere plaatsen – of met betrekking tot elke andere kwestie. Discriminatie op grond van medische status is verkeerd en mag in geen enkele vorm worden toegestaan.

90. Tijdens een afgekondigde noodtoestand mag er NIET worden afgeweken van rechten.

Iedere regering, ieder bedrijf, iedere organisatie en ieder individueel mens moet ieders onvervreemdbare rechten respecteren en eerbiedigen, ondanks het uitroepen van een “noodtoestand” door wie dan ook. Regeringen hebben NIET de bevoegdheid om mensenrechten op te schorten vanwege zogenaamde “noodsituaties”. Het uitroepen van een “noodtoestand” geeft niemand het recht om inbreuk te maken op andermans onvervreemdbare mensenrechten. Ieder individueel mens heeft het recht om zijn toestemming te onthouden en elke behandeling of interventie te weigeren, ongeacht of er een “noodsituatie” is of niet. Ongeacht de omvang en/of de ernst van een ziekte-uitbraak of echte pandemie, blijven de mensenrechten onvervreemdbaar en mogen ze niet worden ingeperkt.

#ExitTheWHO

91. De WHO probeert duidelijk de macht te grijpen

De WHO probeert schaamteloos haar macht te vergroten door een wettelijk bindend “Pandemie Verdrag” en door voorgestelde amendementen op de Internationale Gezondheidsvoorschriften na te streven. De WHO wil haar aanbevelingen omzetten in juridisch bindende regels en controle. De WHO wil dat de 194 lidstaten hun soevereiniteit overdragen aan de WHO. Dit mag NIET gebeuren.

92. Belangenverstrengeling en corruptie hebben de WHO al tientallen jaren geteisterd.

De WHO is geïnfiltreerd door Big Pharma, Big Money en Big Foundations. Zij is gecorrumpeerd door financiële donaties van bedrijven en NGO’s (niet-gouvernementele organisaties) die ongepaste invloed hebben op het beleid van de WHO. Op manieren die de bedrijven en de organisaties ten goede komen door middel van een massaal systeem van witwassen en beïnvloeding. De WHO volgt wat haar zogenaamde “relevant stakeholders” (relevante belanghebbenden) haar voorschrijven terwijl ze de behoeften en wensen van “Wij het Volk” negeert. De wereldgezondheidsarchitectuur van de WHO staat veel dichter bij een georganiseerd misdaadsyndicaat dan bij iets dat lijkt op volksgezondheid.

93. De WHO wordt geplaagd door vaccingekte

De WHO wordt beïnvloed door vaccin-fabrikanten en vaccin-pushers zoals GAVI en Bill Gates. De WHO heeft duidelijk haar kerndoel, het bevorderen van de gezondheid, uit het oog verloren. Zij heeft te veel nadruk gelegd op het gebruik van “vaccins” die onlangs zijn omgezet in gen-therapie behandelingen. Deze hebben de gezondheid NIET verbeterd, maar in feite de algemene gezondheid van miljarden mensen over de hele wereld verslechterd. De meest effectieve methodes om de gezondheid te verbeteren worden nu genegeerd ten gunste van acties die uiteindelijk bedoeld zijn om winst te maken voor het “Pharmaceutical, Hospital, Emergency, Industrial, Complex”.

94. Stop de uitbreiding van bureaucratie en verspilling

De WHO wordt gedomineerd door bureaucraten en technocraten die loyaal zijn aan Big Pharma. Het zijn geen deskundige gezondheids-professionals die zich toeleggen op de zorg voor patiënten, en daadwerkelijk helpen om gezondheid op peil te houden en te verbeteren. De WHO verspilt enorme hoeveelheden geld aan salarissen voor haar opgeblazen hoeveelheid personeel en zij heeft de reiskosten zo laten oplopen dat de echte gezondheidsprogramma’s chronisch onder-gefinancierd zijn.

95. De WHO heeft voortdurend aan angstzaaierij gedaan

De WHO heeft alarm geslagen en tijd, moeite en geld verspild door onechte noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC’s) af te kondigen. Zij wil die activiteit nu uitbreiden door noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid van regionaal belang (PHERC) en Intermediate Health Alerts (tussentijdse gezondheidswaarschuwingen) af te kondigen. De angstzaaierij moet stoppen, en de enige manier om ervoor te zorgen dat dit gebeurt is dat elk land uit de WHO stapt (#ExitTheWHO) en hun aanbevelingen negeert.

96. De aanbevelingen van de WHO zijn verschrikkelijk geweest

De WHO heeft verschrikkelijke en corrupte aanbevelingen gedaan ter ondersteuning van het uitgebreide gebruik van farmaceutische medicijnen zoals opiaten. Zij zijn feitelijk verantwoordelijk geweest voor miljoenen onnodige sterfgevallen. Hun aanbevelingen omzetten in wettelijk bindende verplichtingen zou een fout van epische proporties zijn.

97. De WHO volgt een verkeerd gezondheidsmodel

De WHO is overmatig afhankelijk van de op petrochemie gebaseerde praktijk van de allopathische geneeskunde die ontworpen is om symptomen te manipuleren en te maskeren met chemicaliën – in plaats van de gezondheid daadwerkelijk te verbeteren. De WHO biedt geen forum voor klinische en wetenschappelijke discussie of debat, en marginaliseert duidelijk de natuurlijke geneeswijzen.

98. Onwil om te leren van fouten uit het verleden

De WHO heeft herhaaldelijk aangetoond dat zij absoluut niet bereid, en niet in staat is om van haar fouten te leren. Zij is voorbestemd om geld te blijven verspillen terwijl zij verschrikkelijke adviezen geeft die gebaseerd zijn op de corrumperende invloed van Big Pharma.

99. De afgevaardigden van de WHO zijn niet verantwoordelijk, onbereikbaar, opereren in het geheim en zijn niet transparant.

De afgevaardigden van de (WHA) Wereldgezondheidsvergadering zijn niet democratisch gekozen, niet verantwoordelijk, onbekend met de mensen die ze beweren te vertegenwoordigen en ze hebben totaal geen voeling met de behoeften en wensen van de mensen in hun respectievelijke landen. Veel te veel van wat de WHO doet, blijft verborgen. Wat we weten is verschrikkelijk. Wat we niet weten kan monsterlijk zijn.

100. De WHO heeft geen enkele autoriteit over ons, het volk.

Voor het grootste deel is de Wereldgezondheidsorganisatie een adviserende organisatie. Hun poging om het bereik van hun autoriteit uit te breiden moet worden gezien voor wat het is: een wereldwijde machtsgreep ontworpen om een ‘One World Governing Body’ (één wereldomvattend bestuursorgaan) op te zetten dat niet gekozen is en geen verantwoording verschuldigd is aan het volk.

Wij, het volk, mogen nooit toestaan dat gezag wordt overgedragen aan een organisatie zonder dat we verantwoording afdwingen.

We mogen nooit toestaan dat organisaties miljarden dollars uitgeven, zonder volledige transparantie.

We moeten erop aandringen dat elke natie op aarde de WHO verlaat om hun eigen koers te bepalen.

Wij de Mensen van de Wereld moeten samen staan en onze rechten, onze vrijheden en onze waardigheid verdedigen. We moeten het Verdrag stoppen, de Wijzigingsvoorstellen stoppen en de WHO verlaten.

#StopTheTreaty

#StopTheAmendments

#ExitTheWHO

Woordenlijst

World Health Organisation (WHO) – Wereldgezondheidsorganisatie

Pandemic Treaty – Pandemie Verdrag

International Health Regulations (IHR) – Internationale Gezondheidsregeling

Amendments – Wijzigingsvoorstellen (op het Pandemie Verdrag en de Internationale Gezondheidsregeling)

 Public Health Emergencies of International Concern (PHEIC) – Noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid die van internationaal belang is

In de tekst krijgt de afkorting PHEIC een nieuwe betekenis: Pharmaceutical, Hospital, Emergency Industrial Complex (PHEIC)

Conceptual Zero Draft (van het voorgestelde pandemie verdrag) – Conceptuele Nul Ontwerp

Conference of the Parties (COP) – Conferentie van de Partijen (COP) – een ondemocratisch gekozen wereldwijd bestuursorgaan

Enlarged Conference of the Parties (E-COP) – Uitgebreide Conferentie van de Partijen. Hierin hebben ook de “relevant stakeholders” (relevante belanghebbenden) zoals de Bill & Melinda Gates Foundation zitting.

Gain-of-Function Research – Onderzoek naar het gevaarlijker maken van virussen om ze in te zetten voor bijvoorbeeld biologische oorlogsvoering

Table Top Exercises – Simulaties van het uitbreken van een pandemie of andere catastrofes bijvoorbeeld Event 201, of Catastrophic Contagion

‘One Health’ – streven naar één vorm van ‘gezondheidszorg’

National Competent Authority – Nationaal Bevoegde Autoriteit die ten tijde van een pandemie als uitvoerder van de regelementen van de WHO fungeert ZONDER daarvoor verantwoordelijkheid te dragen.

World Alert and Response Notice – Volksgezondheidsalarm Tussentijdse noodsituaties die kunnen worden afgeroepen door de directeur van de WHO.

Public Health Emergency of Regional Concern (PHERC) – Afkondiging dat er binnen de grenzen van een natie een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC) bestaat

Intermediate Public Health Alert – Afkondiging van een wereldwijd tussentijds ‘alarm- en responsbericht’door de WHO.

Global Health Certificate – mondiaal digitaal gezondheidscertificaat

Passenger Locator Form – Formulier dat mensen verplicht om hun reisroute en geplande locaties op te geven om het opsporen van contacten te vergemakkelijken.

World Health Assembly (WHA) – Wereldgezondheidsvergadering – het besluitvormende orgaan van de WHO

Working Group to Consider Amendments to the International Health Regulations (WGIHR) – Werkgroep die de wijzigingsvoorstellen op de international Gezondheidsregelingen afhandelt.

International Health Regulations Review Committee (IHRRC) – Internationaal herzienings Comittée die de taak van het WGIHR heeft gekaapt.

Bronnen

Klik hier om de voorgestelde wijzigingen op de International Health Regulations (IHR) te downloaden (46 pagina’s)
Klik hier om de ingediende voorgestelde wijzigingen op de International Health Regulations per land te downloaden (197 pagina’s)

Klik hier om de bestaande International Health Regulations te downloaden (84 pagina’s)